De ijsvogel is een visser bij uitstek. Hij is zelfs helemaal van vis afhankelijk. In strenge winters is dat een groot nadeel, want als al het water is bevroren, kun je niet vissen. Dan is er treurig genoeg veel sterfte onder de ijsvogels. Met zijn prachtig gekleurde verenkleed is hij een opvallende parel onder de vogels. Toch zie je hem niet zo veel, omdat hij zo schuw is. Op een tak boven het water zie je hem soms zitten, spiedend naar een visje. Vandaar dat hij zich bij voorkeur bij helder water ophoudt, met goed zicht op zijn prooi.
De lepelaar vangt niet alleen vis. Hij maait door het water met zijn opvallende snavel heen en weer voor voedsel. Op de foto zijn de waterdruppels nog te zien. Ze broeden veel in kolonies op de Waddeneilanden en fourageren ook in het Lauwersmeer. Vooral in de nazomer voor de trek naar west Afrika zie je grote groepen in het Jaap Deensgat.
Dit is een klassiek beeld, een aalscholver die zijn vleugels zit te drogen op een paaltje. In de paartijd heeft het mannetje, zoals je hier ziet, mooie grijze wangen en je kan nog net een streepje van de witte vlek op de dij zien. Als het licht goed valt, zie je de mooie kleurschakeringen in de vleugels.
De blauwe reiger is een goede bekende bij het water. Doodstil langs de waterkant zie je hem staan. Spiedend naar een prooi, een vis of een kikker. Oog en snavel zijn dus dik in orde.
Deze foto is genomen in de Bantpolder, waar je de kleine zilverreiger wel kan tegenkomen, al is hij veel minder algemeen dan de grote zilverreiger. Je kan hem herkennen aan de zwarte snavel en gele voeten, die hier goed te zien zijn.
De laatste visser van dit blog is de grote zilverreiger. Hij is groter dan de kleine en de snavel is geel. Was hij in de beginjaren een zeldzaamheid in het Lauwersmeer, tegenwoordig kom je hem vaak tegen aan de waterkant. Met veel vogelsoorten gaat het niet zo goed en is er achteruitgang, maar zo nu en dan zijn er gelukkig ook positieve ontwikkelingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten